Ciągle chorowałaś przez te skrobanki.<br> - Ty mała suczko! - wycedziła przez zęby Julia. - A twoje skrobanki? Pilnuj siebie...<br> - To przecież ty prowadzałaś mnie do lekarzy... To ty kazałaś mi się skrobać.<br> - Bo inaczej nigdy nie zostałabyś tancerką! - krzyknęła Julia.<br> Dzwonek do drzwi. Dochodziła dwunasta... O tej godzinie nie spodziewała się nikogo. A zresztą, ileż razy wciągały do swych kłótni znajomych i krewnych, którzy przychodzili przypadkiem akurat w porze awantur.<br> Spojrzały po sobie zdziwione. Julia wciągnęła głęboko powietrze. Iw pobiegła do przedpokoju. Otworzyła drzwi. Młody listonosz, który obrzucał ją zawsze melancholijnym, zakochanym spojrzeniem, wręczył jej dwa listy. Mógł je, co prawda, zostawić w