ideowo-artystycznych wyjdzie ze sfery ogólnych sformułowań na twardy grunt rzeczywistych stosunków społecznych, w których łącznikiem pomiędzy artystami a społeczeństwem będą materialne rezultaty twórczej pracy. Bowiem praca teoretyczna samoczynnie niczego nie zmieni: jej prawdziwym sensem może być jedynie pomoc w rzeczywistym procesie przekształcania społecznej rzeczywistości.&lt;/&gt;<br><br>&lt;div type="art" sex="m"&gt;&lt;tit&gt;SZTUKA WOBEC NAUKI&lt;/&gt;<br>&lt;au&gt;Jerzy Kmita&lt;/&gt;<br>&lt;tit&gt;ADAPTACJA A KORESPONDENCJA&lt;/&gt;<br>&lt;tit&gt;1. Subiektywny kontekst społeczny dzieł sztuki oraz nauki.&lt;/&gt;<br> Nieefektywność poznawcza psychologistycznego ujęcia zjawisk z zakresu kultury artystycznej najdobitniej zapewne przejawia się tym, że nie można w jego ramach pojęciowo wyartykułować elementarnej ich własności, jaką konstytuuje fakt, iż zrelatywizowane są one w swym istnieniu i kształcie do świadomości społecznej