zamian za obietnicę zachowania rosyjskich baz wojskowych na terytorium &lt;name type="place"&gt;Gruzji&lt;/&gt;, tylko na pewien okres. Z oczywistych względów, twierdzą moskiewscy politycy, &lt;name type="place"&gt;Rosja&lt;/&gt; na to zgodzić się nie może, gdyż groziłoby to jej utratą wpływów na całym &lt;name type="place"&gt;Zakaukaziu&lt;/&gt;.<br>I to jest istota sporu między &lt;name type="place"&gt;Tbilisi&lt;/&gt; a &lt;name type="place"&gt;Moskwą&lt;/&gt;. Sprawa secesji &lt;name type="place"&gt;Osetii Południowej&lt;/&gt; i &lt;name type="place"&gt;Abchazji&lt;/&gt;, które na początku minionej dekady postanowiły wystąpić z &lt;name type="place"&gt;Gruzji&lt;/&gt; i połączyć się z &lt;name type="place"&gt;Rosją&lt;/&gt;, jest jedynie pretekstem, sposobem nacisku na &lt;name type="place"&gt;Gruzję&lt;/&gt;. Dopóki w &lt;name type="place"&gt;Tbilisi&lt;/&gt; rządził &lt;name type="person"&gt;Eduard Szewardnadze&lt;/&gt;, mechanizm działał bez zarzutu. Sytuacja zmieniła się, gdy do władzy doszedł &lt;name type="person"&gt;Micheil Saakaszwili&lt;/&gt;. Korzystając z cichego wsparcia &lt;name type="place"&gt;Waszyngtonu&lt;/&gt;, postawił on sobie za cel