Nie poznajesz mnie? Nazywam się Andersen. <br>Dziwi cię, że tutaj pada śnieg i mamy zimę, podczas <br>gdy u was jest czerwiec i dojrzewają czereśnie. Prawda? <br>Ale przecież musisz, chłopcze, zrozumieć, że ty jesteś <br>z zupełnie innej bajki. Po co tutaj przyszedłeś?<br><br>- Przyszedłem, proszę pana, po zapałki. Pan Kleks <br>mnie przysłał.<br><br>- Ach, to ty jesteś od pana Kleksa! - ucieszył <br>się pan Andersen. - Bardzo lubię tego dziwaka. Zaraz <br>dostaniesz pudełko zapałek.<br><br>Po tych słowach pan Andersen klasnął w dłonie i po <br>chwili zza rogu ukazała się mała zziębnięta dziewczynka <br>z zapałkami. Pan Andersen wziął od niej jedno pudełko <br>i podał mi je mówiąc