sadu, a na bazar,<br>bo Rurka wielce lubił hazard.<br>Wmieszali się w tłum gęsty kmiotów.<br>Rurka dał znak. Buc był już gotów,<br>rzuca petardę. Zamieszanie<br>robi się wprost nieopisane.<br>Tymczasem chłopcy jabłka wędzą<br>i ze zdobyczą do bram pędzą.<br>Nim tępi chłopi się spostrzegli,<br>już znikli gdzieś, już się rozbiegli.<br>Ach, goń tu w polu za wiatrami!<br>Lecz Szmaciak pomiędzy wózkami<br>zaplątał się w czasie odwrotu<br>i utknął. Więc dopadli go tu,<br>a choć nie zdążył na straganie<br>nic zwędzić, straszne dostał lanie.<br><br>Z płaczem powraca na podwórko.<br>Tam wielka uczta. Wesół Rurka<br>z kradzionych jabłek pełnym pyskiem,<br>cynicznie rzuca weń