jednym z dawnych małych kłamstw, którymi i ciebie okłamałem, moja mamo! Sama byłaś temu winna i kara za to przyjść musi.<br> Joanna z krzykiem wali się. Zabawnisia układa ją na kanapie.Król podbiega do Joanny, ogląda ją i bada<br><br>&lt;page nr=86&gt;<br><br> TATIANA<br> wesoło<br>Od dłuższego już czasu żyję po raz pierwszy naprawdę. Ach, ile wycierpiałam, tego nikt nie zliczy!<br> KRÓL<br> Do Florestana<br>Zabiłeś matkę, kawalerze. Tego bym nawet ja nie potrafił.<br> Zabawnisia płacze i wyciera oczy i nos chusteczką<br> TATIANA<br>Nieprawda, Ryszardzie! Ona sama się zabiła. Przypomnij sobie młodość.<br> KRÓL<br> pojednawczo<br>No tak, tak. Nikt nie jest bez winy. Oczywiście...<br> TATIANA<br> przerywa mu