Borowskiego oraz pełnego utożsamienia się z określoną formacją kulturową. Samouk, pozbawiony w młodości szansy na odbycie systematycznej edukacji pod okiem wybitnych uczonych, przyjął ostatecznie postawę i sposób myślenia typowego przedstawiciela polskiego oświecenia. Unikał poglądów i ocen krańcowych, krytycznie odnosił się do przejawów umysłowego zacofania i obskurantyzmu, ciemnoty i religijnego fanatyzmu. Aczkolwiek z przekonania sensualista, nie zerwał nigdy Borowski z Kościołem i religią objawioną, choć nie omieszkał przy różnych okazjach występować przeciw dewocji, nadmiernej wystawności obrzędów i czysto zewnętrznej, spektakularnej stronie praktyk religijnych.<br> Równocześnie wyznawał zasadę wolności i równości ludzi, był zwolennikiem idei francuskich encyklopedystów, ale odrzucał zdecydowanie tezę Helwecjusza, że pobudką