dla populacji pierwotnych ludzi właściwe jest wydawanie na świat znacznie liczniejszego potomstwa, niż to zdarza się małpom. By wszak nie tracić nadmiernie dużo energii na zwiększenie liczby młodych, wydłużony też jest okres opieki nad potomstwem. Dopiero w pełni <br>biologicznie uformowane dziecko opuszcza rodziców, zdane zupełnie na siebie (ryc. 17.7). Aczkolwiek zwiększa to szanse przeżycia potomstwa do czasu osiągnięcia dojrzałości płciowej, pozostaje w sprzeczności z generalnym zwiększeniem liczby wydawanych na świat dzieci, czyli z częstością ciąży. Samica jest obciążona wychowywaniem kilkorga młodych równocześnie. Ogranicza to wydatnie jej możliwości zdobywania pokarmu dla siebie i dzieci. W społeczności typu małpiego takie połączenie wysokiej