się Pinokio, <br>gdy już byli pewni, że są sami. - Musiałeś <br>tak spuchnąć na gębie? Facjata jak u oprycha.<br>- Ze ślepym się biłem - wzruszył ramionami <br>Adam. - Wie taki, gdzie wali? Za dwóch musiałem uważać, <br>by oczka nie uszkodził. Kupi to nowe? A mnie nie ubędzie.<br>- Pokaż no! - zwiesił haczykowaty nos nad Adamową <br>twarzą okularnik. - Nie udawaj, że tak dostałeś. <br>Sam łapy ma jak kamienie... - syknął przy zbyt gwałtownym <br>ruchu.<br>- To właśnie - zgodził się Adam. - Okularki <br>szanowny pan wdzieje. Zawieruszyły się. Zmówić by <br>paciorek, czy nie zgniecione. Uważałem, bracie, do czasu. <br>Potem wyszło z głowy, pardon.<br>- Moja sprawa - uciął Pinokio. - Stłukłem <br>wcześniej. Pokaż