i pasożytnicze minogi i śluzice, wyjadające ciało ofiary za pomocą języka przypominającego radulę mięczaków. Nie było wśród nich organizmów znacznych rozmiarów potrafiących chwytać duże ofiary i rozdrabniać ich ciała, choć może niektóre konodonty miały takie umiejętności na mikroskopijną skalę. W pełni opanowały ten sposób zdobywania pokarmu dopiero szczękowce, czyli ryby.<br>&lt;page nr=235&gt;<br>Akantody Miast wsysać bądź zdrapywać językiem pokarm, przodkowie szczękowców poczęli go chwytać wargami. W miarę rozwoju tych zdolności pierwszy (czy jeden z pierwszych) chrzęstny łuk skrzelowy, wzmacniający dotąd brzegi szczeliny skrzelowej, znalazł się na krawędzi otworu gębowego. Udział łuku skrzelowego jako szkieletu wzmacniającego chwytne wargi zdeterminował kierunek <br>ruchu aparatu chwytnego. Otwierał