i machnął zamaszyście ławkowcem, ciągnąc smugę farby.<br>- Pan wachmajster rozumie, że ja muszę milczeć. Pan komendant powiedział: "Milczeć i pracować".<br>Słówko "komendant" zrobiło swoje.<br>Maks kopnął w brzuch stojącego mu na drodze starszego Zylbera i wybiegł z sali.<br>- Teraz nas wezmą na giemzę - stwierdził młodszy brat. - Doigrałeś się, ty wariacie. Ale co my jesteśmy winni, Zenonie?<br>Co my jesteśmy winni?<br>- Zawsze razem. Ja was przy sobie nie trzymałem. Zawsze razem - warknął z drabiny Dawid.<br>Przewidywania nie sprawdziły się. Wachmajster Maks omijał sale, w których pracował Dawid. Przechodząc w pobliżu, patrzył w bok.<br>W tydzień później łyknął o kufel za dużo i