pokoju; począł się niedbale i szybko ubierać.<br>- Słuchaj, Zygmuś - zapytał Lucjan - skąd tutaj tyle tych buteleczek, obsadek, papieru?<br>- Przeszkadzają ci - odparł z uśmiechem. - Tutaj kreślarze dawniej mieszkali; to po nich, a teraz ten agronom czy leśnik też musi coś kreśli, bo często go widzę pochylonego nad stołem. Obejrzyj lepiej alkowę.<br>Alkowa była jakby dużą wnęką pokoju, mieściła się w niej dębowa szafa, bardzo szerokie drewniane łóżko i nocna szafka; panował tu stęchły mrok i alkowa zdawała się być bardzo oddalona od słonecznego pokoju. Lucjan rzucił okiem na miejsce, gdzie miało stać jego łóżko i wszedł do kuchni, aby przy zlewie umyć