z list "resortowych" częściej, niż z osobistej znajomości. Zapewne niejeden administrator i "działacz kultury" odetchnął z ulgą: nareszcie "wraca nowe", może obraz znów stanie się przejrzysty, łatwy do ogarnięcia, może znikną te wszystkie dziwactwa, niewygody, grymasy - a o takim rozumieniu lub raczej <orig>nierozumieniu</> zachowań artystów świadczą i teksty do katalogu "Arsenalu 88", i niektóre komentujące wystawę artykuły. Pisze Janusz Miliszkiewicz w "Przeglądzie Tygodniowym" (nr 32 z 7 sierpnia): " Unikanie oficjalnych wystaw wywołało dalekosiężne skutki. Dorobek młodych, ich twórcze wahania nie były należycie dokumentowane. Jest to strata nie do odrobienia! " Pisze Tomasz Rudomino w miesięczniku "Sztuka Polska" (czerwiec 88): <q>" Ale te wybory