witalnej i niewiarygodnej odporności na trudy fizyczne", urodziwym i pewnym siebie, który "łamał podkowy i giął żelazo". Pragnął on wzmocnić swą władzę, kierować Rzecząpospolitą równie sprawnie jak rodzinną Saksonią i samodzielnie podejmować decyzje. Taki sposób rządzenia, obcy polskim zwyczajom, musiał budzić opór senatorów, ministrów, sejmu, a nawet tych, którzy wprowadzili Augusta na tron. Król próbował więc osiągnąć swe cele bez współdziałania z rządzonymi: sprowadzał z zagranicy zaufanych urzędników i przedłużał pobyt wojsk saskich na ziemiach polskich. Porozumiewał się także z państwami graniczącymi z Rzecząpospolitą, obiecując im w zamian za poparcie swych planów dynastycznych część terytoriów polskich i litewskich.<br>Nikt jednak nie