wyznań wynikała z wielonarodowościowego składu społeczeństwa i wcześniejszej polityki zaborców, stanowiła także historyczne dziedzictwo tolerancji, obowiązującej w dawnej Rzeczypospolitej, a pozwalającej na rozwijanie się na obszarach polskich różnych kultur.<br><br>Wśród wszystkich wyznań - równych w obliczu prawa państwowego - szczególne znaczenie miał Kościół rzymskokatolicki , kierowany od 1926 r. przez prymasa Polski, kardynała Augusta Hlonda. Rok wcześniej władze II Rzeczypospolitej podpisały ze Stolicą Apostolską konkordat, czyli specjalną umowę regulującą stosunki między państwem i Kościołem na zasadach autonomii i współdziałania. Konkordat przyczynił się do unifikacji kraju - na jego podstawie ustalono granice diecezji zgodnie z przebiegiem granic państwa polskiego. Kościół katolicki cieszył się dużym autorytetem wśród