Sasa miał na usługach blisko pół setki najemnych skrybów. Niemal do połowy XVIII wieku znaczna część polemik na tematy polityczne była prowadzona poprzez utwory rękopiśmienne, przekazywane z rąk do rąk, i skrzętnie wciągane do szlacheckich sylw oraz raptularzy. "Literatura nieoficjalna, rękopiśmienna zastępuje prawie całkowicie literaturę oficjalną przez cały ciąg panowania Augusta II i w znacznym stopniu podczas panowania Augusta III"#stwierdza Nowak-Dłużewski.<br>Jeszcze w okresie konfederacji barskiej 90 procent ulotnych pisemek krążyło w rękopisie; "drukarnie były bowiem w rękach zakonów, które miały respekt dla króla, a lękały się Rosjan". Tłumaczenie to nie wydaje się jednak w pełni przekonujące, jeśli przypomnieć