w biedzie. Mam przyjaciół, na których zawsze mogę liczyć. Albowiem przyjaźń...<br>Słońce uniosło się wyżej i złotym blaskiem zalało pola.<br>- Przyjaźń to rzecz piękna i wielka! <br>&lt;tit&gt;Rozdział dziewiętnasty&lt;/&gt;<br>&lt;intro&gt;w którym nasi bohaterowie trafiają w Ziębicach na bardzo europejski turniej rycerski. Dla Reynevana zaś kontakt z Europą okazuje się bardzo przykry. Ba, bolesny nawet.&lt;/&gt; <br>Byli już tak blisko Ziębic, że mogli w całej okazałości podziwiać imponujące mury i wieże, wyłaniające się zza porośniętego lasem pagórka. Dookoła jaśniały strzechy chałup podgrodzia, wśród pól i łąk trudzili się rolnicy, pełzał nisko nad ziemią brudny dym palonych chwastów. Pastwiska pstrzyły się od owiec, łąki nad