Warszawie i Lipsku. W obu edycjach występują grupy niesłyszących dzieci, które artysta zaprosił do stworzenia chóru i wykonania pieśni. W edycji warszawskiej bohaterowie występują w kościele ewangelickim pod wezwaniem św. Trójcy i śpiewają fragment "Mszy polskiej" Jana Maklakiewicza. W Lipsku scenerią jest kościół św. Tomasza, a chór głuchych wykonuje kantaty Bacha. Filmy pokazują próby, dyrygenta usiłującego wyjaśnić dzieciom, jak wydawać dźwięki, których przecież nie słyszą. Często nie wiedzą nawet, czym jest dźwięk - wiele jest głuchych od urodzenia. A jednak w końcu śpiewają. To śpiew osobliwy, zdeformowany, bo wokaliści nie są w stanie go kontrolować. Może się wydać upiorny, a przecież pozostaje