braków warsztatowych - zarówno nonszalancki śpiew Dylana, jak i pełna nieoczekiwanych wzbudzeń i zwrotów gra Hendrixa były postulatem twórczym. Hendrix ze swobodą poruszał się w świecie rock and rolla, rhythm and bluesa, jazzu (w planie były wspólne sesje z Gilem Evansem i Milesem Davisem) . Z wielką uwagą wsłuchiwał się w muzykę Bacha i Wagnera oraz we flamenco. Na początku jednak był blues.<br>Jako samouk nie odczuwał żadnych zahamowań, co zaowocowało jedynym w swoim rodzaju podejściem do instrumentu. Hendrix uważał - i wcielał swoje przekonanie w Życie - że cała gitara nadaje się do grania, nie tylko struny między mostkiem a siodełkiem. Odkrycie to nie