się ze zmiennym szczęściem, ale Ormianie zdobyli przewagę, opanowując cały &lt;name type="place"&gt;Karabach&lt;/&gt;, a także 14 procent terytorium &lt;name type="place"&gt;Azerbejdżanu&lt;/&gt;. Choć formalnie &lt;name type="place"&gt;Armenia&lt;/&gt; nie była stroną konfliktu, z &lt;name type="place"&gt;Erewania&lt;/&gt; szły transporty broni i zaopatrzenia, w &lt;name type="place"&gt;Armenii&lt;/&gt; szkolono także ochotników. Pomoc wojskowa przychodziła także z &lt;name type="place"&gt;Rosji&lt;/&gt;, która przestała popierać Azerów, gdy do władzy w &lt;name type="place"&gt;Baku&lt;/&gt; doszedł &lt;name type="person"&gt;Abulfaz Elczibej&lt;/&gt;, prezydent nastawiony niepodległościowo. Dzięki tej pomocy armia &lt;name type="place"&gt;Karabachu&lt;/&gt; uchodzi dziś za najsilniejszą w regionie.<br>&lt;name type="place"&gt;Karabach&lt;/&gt; jest dziś faktycznie niepodległym państwem. Rządzi w nim reżim wojskowy. Kraj ma własne siły zbrojne, policję, prezydenta i parlament. W obiegu jest armeński dram. Gospodarczo &lt;name type="place"&gt;Karabach&lt;/&gt; nie poradziłby sobie bez pomocy ormiańskiej