ludzie, wchodzący dopiero w filmowy świat, więc dyskusję z nimi należało podjąć nie klepiąc formułki o wartościach, lecz obśmiewając ten rodzaj szczeniackiej reakcji na zło. Zaczęło się od "Krolla" Pasikowskiego w 1991 roku, filmu, którego scenariusz sprawiał wrażenie "Podróży do kresu nocy" zaadaptowanej przez jakąś Siesicką; rok temu oglądaliśmy np. "Balangę" Wylężałka i "Miasto prywatne" Skalskiego - biła z nich niechęć do utożsamienia się z czymkolwiek, niemożność wypowiedzenia przeklętego słowa "tak". Co zdumiewająco przypominało sformułowany kiedyś dość cynicznie program Ruchu Społecznego NIE, w którym twierdzono, że owo "Nie" jest jedynym hasłem akceptowanym przez Polaków, naród przywykły do pogardy dla samego siebie. Wylężałek