Ten wątek teorii Kaleckiego, podtrzymany w jego dalszych pracach z teorii reprodukcji w kapitalizmie, mimo ścisłego związku z marksowską dyskusją procesu akumulacji kapitału, nie spotkał się z większym zainteresowaniem również ze strony marksistów (byt jednak systematyczni rozwijamy. przez J. Steindla; od połowy lat sześćdziesiątych za Steindlem podjęli go P. A. Baran i P. M. Sweezy). <br>Istotą hipotezy stagnacyjnej Kaleckiego było to, że w gospodarce pozbawionej czynników &lt;hi rend="italic"&gt;"na wpół egzogenicznych"&lt;/&gt;nie jest możliwy długofalowy rozwój, zaś faza kryzysu mogłaby trwać bardzo długo. Jego zdaniem sprzeczność gospodarki kapitalistycznej nie ogranicza się tylko do tego, iż wokół linii długofalowego rozwoju gospodarczego występują wahania cykliczne