drastycznych środków, ich ideologiczna powściągliwość i usilne starania, aby zachować wszelkie pozory legalizmu, nie są dowodem niezmienności radzieckiego systemu i radzieckiej elity politycznej. Wręcz przeciwnie! Trafniejszą ocenę sformułował w swych pamiętnikach sam Jelcyn. Przebieg nieudanego zamachu dowodził, jego zdaniem, że jego uczestnicy byli technokratami, a nie ideologicznymi fanatykami. W obronie Białego Domu w Moskwie zgromadzili się ludzie gotowi umrzeć za wyższą sprawę, ale organizatorzy zamachu okazali się niezdolni do zabijania. Według Jelcyna było to wydaniem dobrego świadectwa radzieckiemu wychowaniu w okresie postalinowskim oraz moralną lekcją i cenną spuścizną dla nowej Rosji. Podobnie wypaść musi ocena roli odegranej przez partię, wojsko i osławione