ok. 1919 r. do 1940 r. dzierżawcą, a następnie zarządzającym dobrami w Leżnicy był Max Hube. Po nim w latach 1940-45 nadinspektor Georg Klatt z Kwitajn i Hermann Korbahn - na podstawie decyzji Marion hr. von Dönhoff. Jako Rentmeisterin zarządzała ona dobrami wchodzącymi w skład Fundacji Rodziny von Dönhoff dla Biednych w Kwitajnach (Gräflichen von Dönhoffsche Familien- und Armenstiftung in Quittainen). Wspomina o tym w swej książce "Nazwy, których już nikt nie wypowiada" (Namen, die keiner mehr nennt). Pobliski las (Lägser Wald) należał przed 1945 r. także do lasów majątku w Kwitajnach. Jako pamiątka z tych czasów zachowała się we wsi