się razem z nami.<br>- A kysz! A kysz! Zgiń, przepadnij, kusiciel szatański! <br>- krzyknęła pani Linsrumowa z trwogą. W nagłym popłochu rzuciła się na oślep w ciemność nocy.<br>Drzwi sklepu zagasły. Odezwał się znów smutny, pełen skargi psalm. Wiatr wypadł z ogrodów i uderzył z całej siły w plecy pani Linsrumowej. Biegła coraz wolniej, aż zatrzymała się wreszcie na krańcu osady, przed wielkim i strasznym jak wymarły okręt domem Małpowskich.<br>- Polek, dziecko choreńkie, gdzie jesteś? - szepnęła pani Linsrumowa i przeżegnała się po raz trzeci.<br>Buczał las z jakąś pogróżką, sepleniły śpiesznie, gorączkowo krzaki, skrzypiał parkan jękiem konającego. Pani Linsrumowa poczuła się nieswojo