Nie straciła głowy jak <br>on, gdy pytał, kto to jest Warcek i dlaczego... <br>Oczy miała zupełnie białe, ogromne, jak wtedy, gdy zobaczyła <br>go za oknem kuchni po raz pierwszy.<br>- Miał być. - Kiwnął głową. - Nie <br>wiem, czy będzie.<br>- Nie wiesz?<br>- To dużo - powiedział surowo. - Ty <br>tego nie rozumiesz.<br>- Dużo wiem, Adam. - Biel oczu przeszła w złotą <br>zieleń, potem w szarość, niebieskość... Pogubił <br>się w tych kolorach.<br>- Nie wszystko. - Nie mógł ustąpić.<br>- Masz rację - zgodziła się. - Więc...<br>- Też lubiłem jednego psa.<br>Położył się na plecach z rękami pod głową <br>jak ona, gdy opowiadała o babce.<br>- Myślałem - roześmiał się - że <br>znam jego marzenia. Dowiódł