jednak rozum człowieka Go potrzebuje. W zmienionym ideale racjonalności stary ideał pozostaje jako jakieś niejasne i do końca nie oczyszczone wspomnienie. Na tej linii myślowej znajdziemy Newtona, Voltaire'a, Laplace'a, a przede wszystkim wielkiego Leibniza z jego ideałem "harmonii wprzód ustanowionej", wprowadzonej w miejsce tradycyjnego ideału celowości. Przyrodoznawstwo obywa się bez Boga, ale mentalność przyrodnika jeszcze Boga potrzebuje. Rozumność świata prowokuje myśl o rozumności "Transcendentalnej". Bóg transcendentalny jest jednak Bogiem dalekim, pozanaukowym i pozaspołecznym. Bóg deisty jest ginącą gdzieś w dali granicą tego, co można udowodnić; czemu jednak nie sposób zaprzeczyć.<br>b) Druga nawiązuje do augustynizmu, a jej przejawem &lt;page nr=237&gt; jest filozofia Malebranche'a