oprzeć rokowania na projekcie przywiezionym przez Polaków. Przyjęto go z drobnymi zmianami. Po południu, kiedy spisywano tekst ostateczny, von dem Bach opowiadał Irankowi-Osmeckiemu (Hellerowi), że przywódcy III Rzeszy, włącznie z Hitlerem, z ogromną uwagą zajmowali się rolą polskich kobiet w organizacji i walce o Warszawę. Von dem Bach - relacjonuje Bór-Komorowski - zreferował führerowi przypadek, z którym sam się zetknął. W ręce Niemców - po długotrwałym ostrzeliwaniu się - wpadła polska łączniczka AK. Bach pod wrażeniem odwagi i determinacji dziewczyny postanowił ją osobiście przesłuchać. Zaproponował, by zaniosła Borowi list od niego. Odmówiła. Ale przecież, spełniwszy mą prośbę, będzie pani mogła dalej bić się przeciw