a poszczególnymi krajami, zwłaszcza w Niemczech po upadku klasycznego Landeskirchentum, wraz z nastaniem w Niemczech awyznaniowego ustroju republikańskiego po I wojnie światowej.<br>Na tle zarysowanej wyżej tradycji ewangelickiej gałęzi chrześcijaństwa w zakresie stosunku władzy duchowej i doczesnej, widać jak płodne może stać się, również dla protestantyzmu, nowe odczytanie słów o Boskim i cesarskim, w sensie takiego wyodrębniania autonomicznych zakresów władzy duchowej i doczesnej, które pozwoliłoby na konsekwentne przezwyciężenie przemieszania tych dwóch zakresów, szczególnie ciążącego na praktycznej stronie tradycji luterańskiego protestantyzmu w Niemczech.<br>Ma to szczególne znaczenie przy wejściu tego protestantyzmu do państwa postulującego rygorystyczny rozdział sfery wyznaniowej od sfery państwowej, przy