i znachora.<br> Na konferencjach lekarzy w Moskwie słuchano z uwagą wywodów młodego uczonego, który z serca Azji przywoził doniesienia o walce przeciw chorobie, nie mającej nawet literatury naukowej. Isajew znalazł dla swoich badań miejsce w życiu. Stał się potrzebny ludziom. Czinajew wspomina, że nie sposób było przejść z nim ulicami Buchary, gdyż wszędzie zapraszano go na herbatę, aby przy okazji pogawędzić o tym, co też się nowego szykuje w walce przeciw nicieniowi.<br> Temat to był niewyczerpany. Isajew zaczął od przymusowego leczenia nosiwodów. Jeden z wyleczonych tak się przejął nauką swego zbawcy, że po wyszkoleniu przystąpił do pracy jako laborant. Isajew zresztą