że trzeba oprzeć się na miejscowych siłach, i zorganizował dla Tadżyków technikum medyczne. Kazał sporządzić dokładny plan miasta, wszystkie domy ponumerowano, a mieszkańców kolejno przebadano. W 1920 roku każdy chory na nicienia miał już swoją kartotekę do śledzenia przebiegu leczenia. Przebadano więc wszystkich i okazało się, że co piąty mieszkaniec Buchary nosił w sobie straszne pasożyty. Leczenie było bezpłatne, co już stanowiło groźną konkurencję dla tabibów, ale w 1925 roku, kiedy Isajew miał już wyszkolony sztab pomocników, uzyskał u władz całkowity zakaz leczenia drakunkulozy przez tubibów.<br> W czasie kiedy w Europie film oświatowy był nowością, Isajew w Azji Środkowej nakręcił krótkometrażówkę