Dobrze, że jednak tam. Proboszcz wróci do swojej parafii, zostanie w niej na zawsze. Jak jego poprzednicy spocznie na przykościelnym cmentarzu, blisko miejsca, które bieli się marmurem tablicy przypominającej nazwiska weselników z Wólki. Zapewne dziś rosną obok niej kwiaty. Zapewne pielęgnują tę zieleń troskliwie szkolne dzieci. Być może, kiedy do Byczyny zajedzie przygodny turysta, miejscowi prowadzą go przed ową płytę. I mówią, opowiadają o ciemnych dniach i nocach długiej wojny. Wspominają. Oni są zwykłymi, prostymi ludźmi, mieszkają na uboczu wielkich szlaków, ale mają swój własny pomnik pamięci i chwały, pomnik wierności.<br> - Co obywatelce wiadomo o uroczystościach w Byczynie?<br><br> - Tyle, co każdemu