nieskończonym jelicie strawionego świata. Gdzie Wergiliusz, co poprowadzi za rękę, gdzie biała laska instynktu? Albo przynajmniej Szatan, co zawlecze Zygmunta na wieczne męki? Gdzie obraz kobiet z pępowinami płodów? Nic, nikogo, pusto. Pusto i ciemno. Znowu chrobot. Odwrócił się i niepewnie, krok za krokiem, usiłował iść w stronę tego odgłosu. Był blisko... raptem coś zaczęło groźnie prychać. "O, fak! Chyba jakieś krety albo szczury". Zawrócił. Z obrzydzeniem podchodzącym do gardła biegł na oślep, ile sił. Nagle jakby potknął się o dźwięk i wpadł na chrzęst kości. Nie dotknął niczego, w nic nie uderzył. Potykał się o odgłosy i dźwięki. Ten świat zbudowany