Typ tekstu: Książka
Autor: Kośmider Joanna, Mazur-Chrzanowska Barbara, Wyszyński Bartosz
Tytuł: Odory
Rok: 2002
Autor: Kośmider Joanna, Mazur-Chrzanowska Barbara, Wyszyński Bartosz
Tytuł: Odory
Rok: 2002
C ilustruje rysunek 4.16a. Przyjmując, że powietrze nad cieczą znajduje się z nią w stanie równowagi i spełnia prawa gazów doskonałych, można obliczyć odpowiednie stężenia zanieczyszczeń S [ppm] oraz ilorazy S : SPWW=LJZ [jz/m3](rys. 4.16b). Opierając się na zestawieniach standardowych SPWW , obliczono, że w temperaturze 25&730;C powietrze nasycone parami heksanu zawiera około 16 000 jz/m3.
W przypadku oktanu i dekanu odpowiednie stężenia odorantów nie przekraczają w temperaturze pokojowej wartości około 6000 jz/m3 i 1400 jz/m3. Różnica między tymi stężeniami decyduje o tym, że węglowodory wyżej wrzące pachną słabiej od heksanu, mimo że progi
W przypadku oktanu i dekanu odpowiednie stężenia odorantów nie przekraczają w temperaturze pokojowej wartości około 6000 jz/m3 i 1400 jz/m3. Różnica między tymi stężeniami decyduje o tym, że węglowodory wyżej wrzące pachną słabiej od heksanu, mimo że progi
C ilustruje rysunek 4.16a. Przyjmując, że powietrze nad cieczą znajduje się z nią w stanie równowagi i spełnia prawa gazów doskonałych, można obliczyć odpowiednie stężenia zanieczyszczeń S [ppm] oraz ilorazy S : SPWW=LJZ [jz/m3](rys. 4.16b). Opierając się na zestawieniach standardowych SPWW , obliczono, że w temperaturze 25&730;C powietrze nasycone parami heksanu zawiera około 16 000 jz/m3.<br><gap reason="tab"><br>W przypadku oktanu i dekanu odpowiednie stężenia odorantów nie przekraczają w temperaturze pokojowej wartości około 6000 jz/m3 i 1400 jz/m3. Różnica między tymi stężeniami decyduje o tym, że węglowodory wyżej wrzące pachną słabiej od heksanu, mimo że progi
