Nie ma w tym zasadniczo nic nieprawdopodobnego, ale każdy najprostszy fakt nabiera w ustach Roullota cech fantazji. Tak ten człowiek plecie i baje nie panując nad językiem. Wydaje się, że jego język działa samoistnie, bez żadnego uzgodnienia ani kontaktu z władzami myślowymi. Zresztą Roullot obcuje teraz z nami bardzo mało. Cały dzień spędza w towarzystwie braci Krupskich, dwóch ponurych i milczących, wiecznie coś majstrujących i knujących trzynastoletnich bliźniaków. Są to synowie bajończyka, honorowego obywatela francuskiego. Ojciec w czasie wojny wyruszając na front powierzył ich pieczy starej ciotki, u której zostali, wir bowiem, którym został porwany, wyrzucił go aż na brzegach Anglii. Ciotka