Leżał tylko<br>łańcuch, nawet z obrożą, a po charcie ani śladu. Złapałem ten łańcuch i<br>zacząłem go ciągnąć po obejściu, jakbym zapragnął sam stać się tym<br>chartem, chociaż nie wiem, czy pragnąłem czegokolwiek prócz śmierci.<br>Przypadłem do otworu piwnicy i zacząłem krzyczeć z wszystkich sił w<br>głąb:<br> - Charta nie ma! Charta nie ma!<br> Nikt się jednak nie zdziwił, żadne poruszenie z piwnicy mnie nie<br>doszło. I gdy tak czekałem w tym otworze, że może ktoś zacznie ku mnie<br>iść po schodach, usłyszałem przygnębiony głos dziadka:<br> - Puściłem go, moje dziecko. Odpuść mi. Tak będzie dla niego lepiej.<br>To pański pies.<br> Nie byłem