jedwabie. Mówił łamanym językiem. Kazia oglądała wszystkie materiały po kolei.<br><br>- Czy mi w tym do twarzy? - pytała zarzucając jedwab na ramiona, po czym targowała się do upadłego.<br><br>Nie mogła zdecydować się, który jedwab kupić. Najchętniej pewno kupiłaby wszystlkie.<br><br>Podczas tych targów przekomarzała się z Chińczykiem.<br><br> - Dlaczego nosisz warkocz? Przecież wszyscy Chińczycy już obcięli warkocze.<br><br>- Kitaj bez warkocz - pies bez ogon - odpowiedział handlarz, i materiał, który zacenił dziesięć rubli, oddał wreszcie za rubla.<br><br>- Sprzedaj warkocz - śmiała się Kazia.<br><br>- Nie sprzedać noga, nie sprzedać ręka, nie sprzedać warkocz! - odrzekł z godnośćią Chińczyk zarzucając tobół na plecy i podtrzymując go na ramieniu drewnianym arszynem