ziemi czuł się znacznie bezpieczniejszy. Podniósł się żwawo, jak kot, na jedno kolano, wyciągnął browning i wystrzelił na chybił trafił. Nagle uczuł tuż obok siebie obecność jakiegoś człowieka, wyciągnął rękę, namacał czyjąś łapę i wystrzelił raz jeszcze. Ktoś jęknął, następnie rozległo się tupanie czyichś nóg, ktoś uciekał po drewnianym chodniku.<br>Chirurg pogwizdywał już swoją piosenkę, z rewolwerem w ręku spojrzał pogardliwie i wesoło w okna mieszkania Widmara, jedno z okien rozwarło się i nad parapetem zamigotała plama siwej brody:<br>- Co tam się stało? - krzyknął Widmar. - Nic - i chirurg przeszedł ulicą.<br>Widmar patrzył jeszcze przez jakiś czas w ślad za nim. Chirurg