na mnie, czy też komputer połączy go z moją koleżanką. Miałam wielbicieli, którzy szukali mnie na tej linii. Dzwonili dopóty, dopóki nie trafili na mnie. <br>Płacono nam za czas pracy. Zwracano za rachunki telefoniczne. Ale pensja była bardzo niska. I właśnie za "piętnastki" dostawałyśmy duże premie. Opłacało się "robić piętnastki"... Chodzi o to, ze dostawałyśmy duże pieniądze, jeśli udawało nam się utrzymać faceta na linii przez cały kwadrans, aż do momentu, kiedy komputer przerwie rozmowę. Moim rekordem było trzydzieści piętnastek w jeden wieczór. <br>Byłam dobra. Panowie szukali mnie na linii. Chcieli ze mną rozmawiać. Niechętnie odkładali słuchawkę... O, Boże, ilu ja miałam mężczyzn zakochanych