Ewelina nad tym akurat nie ubolewała. To byli prawdziwi ludzie, niczego nie udawali. Po prostu klasa robotnicza. Do nich należała ta Polska, wiec to oni mogli mieć za złe Ewelinie, że im się plącze w windzie ze swoją inteligencką gębą...<br>- Kiedy idzie pani na urlop? - spytała Ewelina swoją towarzyszkę. <br>- Urlop! Chyba bym nie wróciła z niego żywa. Od lat nie wykorzystuję urlopów. <br>Ta odpowiedź wydała się Ewelinie dość dziwna, ale nie spytała o nic więcej. Potem, kiedy się lepiej poznały, pani Wanda, a właściwie Wanda, bo zaczęły sobie na propozycję tej ostatniej mówić po imieniu, opowiedziała jej o sobie. Zaprosiła Ewelinę w