kontakcie. W ten sposób byłem sobą (bardzo przestraszonym sobą), oraz smokiem, którego monstrualne zęby miały przegryźć brzechwę strzały. Dobrym porównaniem może tu być złotnik wykonujący pierścionek z pomocą kowalskiego młota. Czułem jednocześnie miękkie wargi Pożeracza Chmur na plecach i przykry smak krwi oraz drewna w ustach. Usłyszałem chrzęst miażdżonego drzewca. Ciche piśnięcie Liski i jakieś pytanie, zadane cienkim, dziecięcym głosem w smoczym dialekcie. Pożeracz Chmur wypluł drzazgi.<br>"Już dobrze. Odwróć się."<br>Obróciłem się sztywno. Pożeracz Chmur ostrożnie, samymi końcami zębów ujął grot...<br>"Poczekaj. Policzę do... czterech" - poprosiłem, mobilizując się.<br>"Jeden... dwa..."<br>Oczywiście szarpnął na "trzy", a ja jednak zemdlałem. I nabiłem