bali jak ognia.<br>Nie ma co opisywać dokładnie przebiegu mej kariery. Dość powiedzieć, że w ciągu dwóch lat dwukrotnie podwyższono mi pobory o sto złotych, a wreszcie awansowałem na zastępcę Kozienickiego. Ten ostatni, już poprzednio zaniepokojony moimi wizytami u dyrektora, począł mnie teraz traktować o wiele chłodniej, a nawet szykanować. Co gorsza, wyśmiewał się z mojej pracy w gazetce. Nazywał ją "zbiorem złotych myśli kolegi Piszczyka". Ja nie miałem powodu wstydzić się tych myśli, bo przecież formowały je oficjalne wypowiedzi, materiały i artykuły. Zresztą teraz, po awansie, czułem się już pewny dzięki poparciu dyrektora i kierownika personalnego. Nietrudno mi też było wytknąć