swe "cygarniczki, bursztynową i srebrną", jakiejś Szprotce - coś więcej, niby zabezpieczenie: "Niech Szprotka dobrze poszuka pod krzyżykiem za długim zianziajem, to będzie miała na dziecko"... I na samym końcu ofiarował "pani Szamotulskiej metr konopnej krawatki ode mnie za sześć lat komornego z tym, że połowę ma dać Szczęsnemu na szczęście".<br>- Co mu strzeliło do głowy? Dlaczego akurat mnie? - Nie byłam wieszana - odrzekła Szamotulska poruszając bieliznę drewnianą kopyścią. - Kto tam wie, co się wtedy człowiekowi widzi.<br>Wyjęła z komody zawiniątko jak biały warkocz i położyła ostrożnie na stole.<br>- Co ja z tym miałam! Drzwi się tu nie zamykały za kupcami, za tymi pismakami