siebie możliwie tożsamego ze sobą prawdziwym - bez wielkich złudzeń, że uda się osiągnąć więcej niż przybliżenie. Powinienem jednak bronić się przeciwko hipokryzji, za jaką uważam nieusprawiedliwioną skromność: znaczenie moich przypadków jest też &lt;orig&gt;pozaosobiste&lt;/&gt;, skoro tutaj poeta polski na ziemi Ulro zdaje rachunek z najrozmaitszych sprzeczności i samozaprzeczeń.<br>Gdzie znaleźliśmy się? Co to jest? Dokąd zmierzamy? Nie jestem ja tak śmiały, żeby coś mniemać albo i nie mniemać, rzeknę za &lt;name type="tit"&gt;Trans-Atlantykiem&lt;/&gt;. Do mnie należy dostarczyć danych, któż by w środku takiego cyklonu chronił się w zgrabne diagnozy. Tyle że ziemia Ulro nie była fantastycznym wymysłem Williama Blake'a, jeżeli sami jej dotknęliśmy, czyli od