wskazują, że rozmaite efekty takich inscenizacji żyły w jego wyobraźni.<br>Wiedział, że to dzieło na scenę nie wejdzie, a nadto jako bodaj jedyny romantyczny dramaturg nie miał żadnych dodatkowych więzi z teatrem - nie parał się krytyką, nie próbował pisać niczego dla sceny. Nie czynił więc na jej rzecz żadnych cesji. Co więcej, demonstrował swą od niej niezależność - choćby dzieląc sztukę nie na akty, lecz na "części", i choć je dzielił z kolei na sceny, to słowa "scena" nie wprowadził. Demonstracją ateatralności są też refleksyjno-opisowe fragmenty, poprzedzające każdą część sztuki.<br>Sposób ukształtowania tego dramatu jest maksymalnie odległy od jakichkolwiek konwencji - ale zarazem