sobą, wyruszający i wracający tylko do siebie, ograniczony tylko do własnych potrzeb i niedostatków. <br>Pochłonął mnie całkiem rytuał dnia i nocy, cały ten misterny plan, w którym wszystko działo się niezależnie od mojej woli, obok, równolegle. Tyle rzeczy działo się poza naszym czasem, bez pretensji do naszego czasu, bez żądań. Codzienna, niezmienna liturgia obowiązku, niezależna od ludzkiej szarpaniny, radości i następujących po nich dramatów, od wszystkich wyborów, jakich się dokonuje. <br>Być może właśnie poza głównym nurtem sklejano świat od początku, łatano wszystkie jego porozrywane części, cerowano leje po bombach? Co kilka dni pojawiała się ta sama lub jeszcze doskonalsza sieć pajęcza