To są prace o uczuciach. Ale też nie zgodzę się z opinią, że brak im korzeni. Te korzenie to moje dzieciństwo, estetyka socjalizmu, w której wzrastałam. Na przykład labirynt z dziewięcioma identycznymi pokojami, jaki pokazałam we Frankfurcie. Bezpośrednią inspiracją do pracy nad tą instalacją były doświadczenia z naszych spółdzielni mieszkaniowych. Cokolwiek i jakkolwiek długo by się w nich załatwiało, to i tak sprawy stoją w miejscu, wszelki ruch jest pozorny, a każdy cel praktycznie nieosiągalny. Zrobiłam nawet identyczne lamperie i wykorzystałam identyczne klamki, jak w biurze mojej spółdzielni na warszawskim Bródnie. A przecież tej pracy trudno odmówić uniwersalności.&lt;/&gt;<br><br>&lt;who1&gt;Jak przystało na