że akupunktura rozwinęła się jako nauka empiryczna, innymi słowy oparta na ogóle wiedzy uzyskanej z bieżącej i systematycznej obserwacji skutków nakłuwania określonych punktów i obszarów na ciele. Początkowo używano prymitywnych igieł wykonanych z zaostrzonych kamieni, kości zwierzęcych, lub bambusa "do usuwania przeszkód z kanałów i regulowania przepływu krwi i Qi". Cytat ten pochodzący z okresu pomiędzy rokiem 200 p.n.e., a 100 n.e., wskazuje, że teoria akupunktury istniała od wieków. Z czasem rozwinięto początkową procedurę wkłuwania igieł w punkty "ashi" (tam, gdzie odczuwano ból). Wypracowano model energetyczny Qi, Jing, krwi i płynów, a przepływy energii nakreślono jako linie ciała