religijnej do reguł demokratycznego i liberalnego życia publicznego. Nie o to zatem, czy religia lub liberalizm mają rację, lecz o to, jak ma postępować człowiek wierzący w życiu publicznym.<br>Użyjmy raz jeszcze klasycznego przykładu sprawy zakazu aborcji (podkreślam, że nie mam zamiaru wyrażać tutaj moich własnych poglądów na ten temat). Członkowie wspólnoty religijnej są w pełni uprawnieni do własnego, stanowczego poglądu na ten temat. Nie mają wszelako żadnego innego sposobu na przeforsowanie swojego poglądu w życiu publicznym i na doprowadzenie do uchwalenia odpowiednich praw niż zwyczajna procedura ustawodawcza. Nie mają też prawa w trakcie walki o uchwalenie tych praw poddawać moralnej