sytuowaniu się w opozycji do tradycji kapistowskiej. Akcentując w swych obrazach rolę tematu, i to tematu swoiście polskiego, przeciwdziała się Fałat wywodzącemu się z postimpresjonizmu polskiego zapatrzeniu na wszelkie nowości przychodzące do nas z zachodu. Mógłby kto oburzyć się; przecież członkowie Komitetu Paryskiego po powrocie z Francji malowali pejzaże polskie! Czy aby na pewno? Czy nie patrzyli na nadwiślańskie pola poprzez nadsekwańskie pejzaże Moneta i Pisarra? Czy nie dostrzegali przede wszystkim tego, co przypominało charakterem widoki Francji? Natomiast dążenia Fałata, co podkreśla często także w swoich wypowiedziach, jest odmienne; chce być w swych pracach zdecydowanie polski. Tak zresztą jak i inni młodzi